สลัดหมูหยองรสเผ็ดขนมปังนุ่ม

ขนมปังชิ้นโตอวบอิ่ม ขอบเป็นสีทองอร่ามแวววาว โรยด้วยหมูหยองและต้นหอมซอย ชวนลิ้มลองไม่แพ้ขนมปังอบในร้านเบเกอรี่ทั่วไป เมื่อตัดขนมปังออกมาจะได้แป้งนุ่มฟู อัดแน่นไปด้วยท็อปปิ้งมากมาย ทั้งหมูหยอง ต้นหอมซอย และชีส แค่มองก็รู้เลยว่าอร่อยแค่ไหน เวลาเร่งรีบตอนเช้า หยิบมาสักชิ้นก็สะดวกสุดๆ ขนมปังนุ่ม เคี้ยวแค่คำเดียวก็ได้รสเค็มๆ ของหมูหยอง กรอบๆ ของต้นหอมซอย และกลิ่นหอมครีมชีส กระจายเต็มปากเต็มคำ ยิ่งเคี้ยวก็ยิ่งอร่อย หอมอร่อยจริงๆ ไม่ต้องคิดมาก ทานชิ้นเดียวก็อิ่มท้อง เก็บไว้อีกชิ้นติดกระเป๋าไว้ทั้งวัน เป็นอาหารเช้าและชายามบ่ายที่สมบูรณ์แบบสำหรับคนทำงาน จริงไหม? 😀

วัตถุดิบ

ขั้นตอน

เนย การเตรียม: ทิ้งเนยไว้ที่อุณหภูมิห้องและปล่อยให้เนยนิ่มลงอย่างช้าๆ เหมือนกับการละลายเนย จากนั้นพักไว้
การนวดแป้ง: ขั้นตอนแรก: ใส่ส่วนผสมของนม ยีสต์แห้ง น้ำตาล ไข่เหลว และแป้งที่มีกลูเตนสูงลงในชามผสมแป้ง
นวดส่วนผสมให้เป็นแป้งหยาบ หากใช้เครื่องปั่นอาหาร ให้ปั่นด้วยความเร็วระดับ 1-2 เป็นเวลา 2 นาที จนเป็นแป้งหยาบ
นวดแป้ง จากนั้นตีด้วยความเร็วระดับ 6 เป็นเวลา 6 นาที จนแป้งนุ่มฟู คล้ายกับแป้งที่เราใช้ทำซาลาเปาปกติ แต่จะนุ่มกว่าเล็กน้อย
ใส่เนยและเกลือลงไป แล้วนวดต่อ ใส่เนยจืดและเกลือลงไป นวดด้วยความเร็ว 1-2 เป็นเวลา 3 นาที เพื่อให้แป้งซึมซับเนยและเกลือและจับตัวกัน จากนั้นนวดด้วยความเร็ว 6 เป็นเวลา 8-10 นาที จนแป้งแข็งตัว 80% และจับตัวเป็นก้อน ระวังอย่าให้เกิน 26°C ก่อนนำแป้งออกจากถาดนวด ในฤดูร้อน ให้ใช้นมเย็นจัด คลุมแป้งด้วยพลาสติกแรปและพักให้ขึ้นฟู เมื่อแป้งขึ้นฟูเป็นสองเท่า ให้เจาะรูด้วยมือที่เปียก หากรูไม่หดลงแสดงว่าแป้งขึ้นฟู คล้ายกับซาลาเปานึ่ง
ไล่อากาศและแบ่งแป้ง นำแป้งที่ขึ้นฟูแล้วออกมานวดเบา ๆ เพื่อไล่อากาศออก จากนั้นแบ่งเป็นก้อนเล็ก ๆ หากทำเป็นก้อนเล็ก ๆ น้ำหนักก้อนละ 80-100 กรัมก็น่าจะเพียงพอ ปั้นเป็นก้อนกลม ปิดด้วยพลาสติกแรป พักไว้ 15 นาที เหมือนกับการพักแป้ง ฉันทำพิมพ์ขนมปังขนาด 450 กรัม ดังนั้นฉันมีแป้ง 480 กรัม
เตรียมไส้และซอส สับต้นหอมให้ละเอียด พักไว้
ใส่น้ำสลัดและซอสมะเขือเทศลงในถุงบีบ หากไม่มีถุงบีบก็บีบใส่ลงไปได้เลย แล้วแต่สะดวก
การรีดแป้ง นำแป้งสำหรับทำขนมปังปิ้งแผ่นใหญ่ออกมารีดเป็นแผ่นยาวบางๆ กว้างประมาณ 20 ซม. ยาว 30 ซม. เคาะเบาๆ ฟองอากาศขนาดใหญ่ขณะที่รีด
การทาและโรย ทาน้ำสลัดลงบนแป้งที่รีดแล้ว โรยด้วยหมูหยองและต้นหอมซอย และถ้าชอบชีส โรยชีสขูดฝอยด้านบน เหมือนการทำหน้าพิซซ่าเลย
การรีดแป้ง รีดแป้งที่เคลือบแล้วให้เป็นเส้นกว้าง 5 ซม. รัดด้านข้างและปลายม้วนให้แน่นเพื่อป้องกันไม่ให้แป้งเสียรูปขณะอบ ใช้มือกดแป้งเบาๆ เพื่อช่วยให้ไส้ติดแน่นยิ่งขึ้น
ใช้มีดตัดแป้งตัดมีดตรงกลาง พลิกมีดออกด้านนอก โดยให้ด้านที่มีเนื้อหยองหงายขึ้น จากนั้นม้วนขึ้นตามขวางโดยให้ด้านที่ปิดอยู่คว่ำลง แล้วใส่ลงในกล่องขนมปังปิ้งเพื่อการหมักครั้งที่สอง
การขึ้นรูป (ขนมปังแผ่นเล็ก) เดิมทีฉันวางแผนจะ "นวดแป้งให้ละเอียด" ลงบนแป้งแต่ละแผ่น แต่ความขี้เกียจก็เข้าครอบงำทันที "การขึ้นรูปแป้งแต่ละแผ่นมันเหนื่อยเกินไป แถมรสชาติก็เหมือนกันหมด!" ฉันยอมแพ้ในสามวินาที รีดแป้งให้เป็นก้อนกลมใหญ่ แล้วใช้เสียง "แคร็ก แคร็ก" ทาน้ำสลัดลงบนแป้งที่รีดแล้ว โรยหน้าด้วยหมูหยอง ต้นหอมซอย (และชีส) ฉันตัดแป้งเป็นก้อน ปลอบใจตัวเองว่า "นี่มันวิธีทำขนมปังที่ประหยัดกว่าเยอะ! ประหยัดเวลา แถมยังอร่อยอีกด้วย!" แป้งถึงกับอึ้ง พอกำลังจะ "เป็นชิ้นเดียวในห้อง" ดันกลายเป็น "ชิ้นที่ดีที่สุด" ซะได้
ใส่ลงในถาดขนมปังแล้วกดเบา ๆ ด้วยมือเพื่อให้ดูดียิ่งขึ้น
นำขนมปังปิ้งและขนมปังโรลที่ขึ้นรูปแล้วเข้าเตาอบ วางชามน้ำร้อนไว้ข้างๆ เพื่อรักษาความชื้น ในสภาพแวดล้อมที่มีอุณหภูมิประมาณ 35° ขนมปังโรลจะขึ้นฟู 1.5 เท่าของขนาดเดิม และขนมปังจะขึ้นฟู 80%
ทาด้วยของเหลวและโรยหน้าด้วยท็อปปิ้งต่างๆ หลังจากพักขนมปังแล้ว นำขนมปังออกมาทาด้วยไข่แดง โรยด้วยหมูหยอง หากชอบชีส ให้ใส่ชีสมาราชิโนลงไป สุดท้ายบีบซอสมะเขือเทศและมายองเนสลงไป เหมือนเป็นการแต่งเติมลุคให้ขนมปังดูสวยขึ้น
อบขนมปัง ปิ้งขนมปังแผ่นเล็กก่อน อุ่นเตาอบที่อุณหภูมิ 180°C แล้วอบในชั้นกลางล่างเป็นเวลา 20 นาที หากขนมปังมีสีน้ำตาลมากเกินไป ให้ปิดด้วยกระดาษฟอยล์เพื่อป้องกันการไหม้ การปิ้งขนมปัง อบขนมปังที่อุณหภูมิ 120°C (ด้านบน) และประมาณ 200°C (ด้านล่าง) เป็นเวลา 30 นาที โดยวางบนชั้นเดียวกัน หากขนมปังมีสีน้ำตาลมากเกินไป ให้ปิดด้วยกระดาษฟอยล์
เพลิดเพลิน เมื่ออบเสร็จแล้ว นำออกมารับประทานขณะที่ยังร้อนอยู่ รสชาติเค็ม หอม และนุ่มลิ้น เนื้อหย็องและน้ำสลัดเข้ากันได้อย่างลงตัว!
"จินตนาการอันเลื่อนลอย" แบบขี้เกียจๆ ฉันเคยจินตนาการว่าถ้าสมัยก่อนฉันสามารถเปิด "ร้านอาหารแบบบ้านๆ" ได้ ฉันคงขายขนมปังอบใหม่และขนมอบได้ พร้อมกับอาหารตุ๋นและผัดอีกนิดหน่อย ช่างเป็นประสบการณ์ที่แสนอบอุ่นเสียจริง! แต่ความจริงก็คือ แม้แต่การขึ้นรูปขนมปังก็ยังเป็นปัญหา ฉันพยายามขึ้นรูปแป้งอย่างประณีต แต่มันทำให้ฉันหยุดชะงักทันที บอกว่า "งานเยอะเกินไปแล้ว!" การเขียนบทช่วยสอนใช้เวลาหนึ่งสัปดาห์ และด้วยความขี้เกียจที่เริ่มก่อตัวขึ้น ฉันจึงสามารถเรียกร้านอาหารเล็กๆ ว่า "แค่ฝัน" ได้